Mijn reis en de eerste dag in Lima

Sinds 23u lokale tijd (06u in Belgica) ben ik in Lima! Dat werd tijd na een lange reis. Mijn vliegtuig in Zaventem had een uur vertraging omdat er iets scheelde met een van de motoren, toch had ik nog genoeg tijd om mijn volgende vlucht in Atlanta te halen! De vlucht naar Atlanta was zalig, ik had twee zetels voor mij alleen dus kon  relax liggen. De vlucht van Atlanta naar Lima daarentegen viel een beetje tegen; een vol vliegtuig, hetzelfde eten als op de eerste vlucht (amerikaans en vettig) en een defect TVscherm. Dit werd enigszins gecompenseerd door het lieve Peruaanse vrouwtje dat langs mij zat. Zij woonde al 11 jaar in Tokio en ging nu haar kinderen bezoeken in Lima. Ze nodigde mij dan maar ineens uit om zondag bij haar thuis te komen eten!!

Na in het totaal 17 uur vliegen was ik toch blij toen ik de felgele lichtjes van Lima zag. We waren zelfs een half uur te vroeg! Bij de douane kreeg ik een visum voor zes maanden in Peru te verblijven. Daarna moet ik naar het buitenland om mijn visum te verlengen, een ideaal excuus voor een reisje :). Met mijn visum in de hand ging ik op mijn bagage oppikken die zeer lang op zich liet wachten!! Daarna moest ik door de laatste controle. Hier moet je op een knopje duwen, als het lichtje groen brandt mag je gewoon doorlopen, bij rood wordt je bagage onderzocht. Gelukkig had ik groen licht en kon ik doorlopen naar de hal waar een groooooooooote bende taxichauffeurs met naamkaartjes staan ofwel naar u toe komen om een taxirit te verkopen. Ik had een taxi besteld dus ik was die van mij aan het zoeken, maar ik zag nergens mijn naam staan!! Een beetje in paniek begon ik rond te wandelen met mijn bagage tot ik ineens een meneer zag met 'guesthouse casa marfil' op een plakaatje. Dit is de hostal waar ik voor een aantal dagen verblijf. Wat was ik blij!!! De rit van de luchthaven naar Casa Marfil duurde een twintigtal minuutjes maar in die minuten heb ik meer gezien dan ik in België op een jaar zie! Straathonden die op een vierbaansweg gewoon wandelen, een taxichauffeur die tegen een muur rijdt, mensen die gewoon op het midden van de straat van de bus afstappen, bussen die door het rood rijden, ... . Mijn taxichauffeur daarentegen reed heel op zijn gemak en was mij heel de verkeerssituatie in Lima aan het uitleggen... al verstond ik hier niet veel van... hij sprak vaak woorden maar half uit, maar ik deed maar alsof ik alles verstond en zei vaak 'sisisi'... :D.

Aangekomen bij Casa Marfil hing er op de voordeur 'Bienvenida Carola', made by Marjan herself!! Zo lief :D. Ik was superblij toen ik in mijn bedje (samen op de kamer met marjan btw!) en om nog fijn te kunnen bijkletsen!!

Deze morgen om 7u was ik al klaarwakker. Jetlag waarschijnlijk, toch ben ik moe maar ik kan niet slapen. Het is hier ook echt koud 's nachts. Ik heb de indruk dat het hierbinnen zelfs kouder is als buiten! Na mij gedoucht te hebben en met mijn mama een poging tot skype te doen ben ik op mijn eentje Pueblo Libre gaan verkennen aangezien de andere meisjes allemaal op stage zijn. Wat een avontuur!! Als eerste ging ik mijn ticket naar Ayacucho boeken, maar in het reisbureau werkte VISA niet. Dus ik ging naar bancontact om geld af te halen, ik dacht dat ik 200 soles had afgehaald maar dat waren 200 dollars en ik wist het niet!! Maar goed kunt ge hier praktisch overal betalen met dollars dus zal ik die wel kwijt geraken. Maandag vertrek ik dus om 21u naar Ayacucho met de nachtbus. Ik heb een zetel genomen die ge helemaal plat kunt leggen zodat ik hopelijk goed kan slapen!

Na dit avontuur ben ik terug naar de hostal geweest omdat ik niet met zoveel geld op straat wou lopen. Daarna ben ik op zoek gegaan naar Starbucks, maar een beetje verloren gelopen. Zo heb ik wel veeeel gezien van Pueblo Libre en al veel geleerd! Zoals: een zebrapad betekent: wacht tot alle auto's weg zijn en loop dan zo snel mogelijk over. Uiteindelijk heb ik de Starbucks gevonden en lekker genoten van een warme choco!

De laatste bestemming tot nu toe was de supermarkt. Die is hier echt heel groot maar niet altijd efficiënt denk ik. Zo zijn de diepvriezers hier open en verpakt de verkoopster elk artikel praktisch in een apart zakje. Ge kunt hier wel zo goed als alles kopen en dat is wel leuk! De supermarkt is iets goedkoper dan bij ons maar ik denk dat het voor veel Peruanen toch wel duur is. In de supermarkt werd ik ook wel weer geconfronteerd met het feit dat mijn Spaans niet zo schitterend is. Toch hebben al een aantal mensen mij hier gezegd dat ik goed Spaans praat, maar in bepaalde situaties is het moeilijk om u te behelpen.

Het is wel even een shock om hier te zijn. Het is hier echt helemaal anders dan bij ons. Superdruk en ge hoort de ganse tijd getoeter van de auto's en busjes, maar dit zal wel wennen na een tijd. Het is tenslotte ook een hoofdstad! Vandaag ga ik nog een beetje rusten en deze avond waarschijnlijk met Marjan naar Barranco, dat is een andere wijk hier in Lima. Voor de rest van de week heeft Marjan ook al goed volgepland: naar de dierentuin, een eetfestijn met grote sterrenchefs over heel de wereld, bezoekje aan 't zeetje, ... .

Dit was het tot nu toe!

Tot snel!

Besos

Carola