Twee weken Ayacucho

Ik kan het zelf amper geloven maar ik ben al twee weken in Ayacucho. De tijd gaat hier enorm snel!! Het enige minpunt is dat ik alleen zit in het vrijwilligershuis, maar ik heb ondertussen wel al een aantal nieuwe mensen leren kennen en in oktober/november komt er een nieuwe vrijwilligster!

Mijn eerste weekend in Ayacucho heb ik niet zo veel gedaan, vooral de stad een beetje verkend aangezien ik een beetje ziek was. Het voorbije weekend ben ik met Karen, Liesbet (psycholgen vn Mama Alice) en familie van Liesbet naar Quinua geweest. Dit dorpje ligt op een uurtje rijden van Ayacucho. De rit alleen was al geweldig, ik ben nog steeds onder de indruk van de Andes. We hebben eerst gepicknickt op een groot veld waar we een prachtig uitzicht hadden over Ayacucho. Het was daar ook superstil! Ge kon geen één auto horen, gewoon niets. Ik waande me even niet in Peru! Daarna zijn we de obelisk gaan bezichtigen. Deze werd gebouwd om de slag bij Ayacucho te herdenken. Als laatste hebben we het dorpje zelf bezocht. Het dorpje op zich is ook heel rustig en heel mooi! Er zijn een aantal winkeltjes die artesanaal gemaakte dingen verkopen. Ik heb mij tot nu toe nog kunnen inhouden!! Zeker een plek waar ik nog eens naartoe wil gaan!

's Zondags zijn we met een grote groep bij een vrijwilligster thuis gaan eten. Heel leuk en fijn om nieuwe mensen te kennen!! Bovendien kun je in Ayacucho superlekker eten voor heel weinig geld, bijvoorbeeld een viergangenmenu voor 2.5 euro of minder !

Door de week heb ik op dinsdag, donderdag en vrijdag in de voormiddag Spaanse les van mijn leerkracht Orlando. Het is een heel lieve man en vertelt heel veel over Peru. Ik merk ook dat de meeste Peruanen echt trots zijn op hun land en ik geef hen geen ongelijk!

De rest van de dagen en in de namiddagen werk ik bij Mama Alice. De eerste week was het een beetje zoeken wat ik moest doen. Ik ben naar de wijklokalen (Once de Junio en Keiko Sofia) geweest samen met Annemie, een andere vrijwilligster van Mama Alice en ook naar een skatetoernooi voor de jongeren van Keiko Sofia. Heel sjiek om te zien en het was ook prachtig weer die dag!

Vanaf gisteren weet ik definitief wat ik mag doen bij Mama Alice. Ik zal meehelpen in het individuele onderwijs. Wat ik precies wil doen moet ik uitschrijven in een plan dat tegen 17 oktober klaar moet zijn, heel spannend!

Nog heel belangrijk nieuws: Frederique (de oprichtster van Mama Alice Nederland) doet mee aan een wedstrijd van Vodafone om een tweede project te financieren. Het project bestaat uit een kinderen en jongerentelefoon en chat (+ website) voor jongeren in Peru. Gelijkaardig met de kinder en jongerentelefoon in België. Nu zijn ze volop bezig met een promotiefilmpje te maken dat morgen klaar moet zijn. Vanaf midden volgende week kunnen mensen twee weken stemmen via facebook op Frederique! Ik vraag dan ook aan iedereen om dit te doen om meer kindjes te kunnen helpen in Peru!! De link volgt snel op facebook!!

Wistjedatjes:

- in Ayacucho is er (in tegenstelling tot in Lima) GEEN wcpapier op de wc. Je moet dus altijd je eigen wcpapier meenemen

- wist je dat ik mij al twee keer heb buiten-ingesloten in het huisje? De eerste keer was ik met het douchen mijn sleutel binnen vergeten en de deur gaat langs buiten alleen met de sleutel open. De tweede keer had ik mijn deur op slot gedaan toen ik ging slapen, maar toen ik wou opstaan kreeg ik hem niet meer open. Gelukkig kan ik rekenen op mijn lieve collega Angela!!

- wist je dat hier geen paprikachips is? (TIP)

- als het hier regent de wegen veranderen in rivieren (en nu is het nog niet zo erg als in de zomer) en ik daarom dringend botten nodig heb

Tot snel!

Besos

Carola

Ayacucho!

De laatste keer dat ik een bericht schreef was ik nog in Lima. De laatste dag ben ik naar Lima centro geweest. Daar heb ik een beetje rondgekuierd en bij de Bembos gegeten. Dit is een soort Peruaanse Quik maar dan veel lekkerder! Ook heb ik de wissel van de wacht gezien bij het presidentieel huis. Dit was wel heel mooi om te zien! Lima centro op zich doet meer Latijns-Amerikaans aan dan de buitenwijken van Lima vind ik. Ook heb je een uitzicht op de sloppenwijken, die over een rivier liggen. Wanneer je de brug over de rivier oversteekt kom je terecht op een 'winkel'straat. Daar voel je onmiddellijk een heel andere sfeer en hier voelde ik mij ook onmiddellijk onveiliger. Daarna ben ik verloren gelopen in Lima centro en heb ik beslist om een taxi naar de hostal te nemen waar ik eindelijk heb kunnen skypen met mijn mama en mijn zus!!

's Avonds om 21u nam ik de bus naar Ayacucho. Ricardo, een vriend van de buurman die als taxi dient bracht mij, na een toch wel emotioneel afscheid met Marjan, naar het busstation van Cruz del Sur. Die lieve man is bij mij gebleven tot mijn koffers waren ingecheckt om er voor te zorgen dat niemand mij in het zak zou zetten!! De reis naar Ayacucho verliep aanvankelijk zalig. Zalige zetels, een filmpje, eten en drinken. Zelfs een spelletje Bingo ontbrak niet!! Maar toen we aan het stijgen waren brak het noodlot toe. Ik kreeg las van hoogteziekte. Ik had wel op voorhand een pilletje genomen maar dat bleek niet genoeg. Hierdoor had ik koorts, diarree en moest ik overgeven. Ik was dan ook blij toen we terug daalden en richting Ayacucho reden. Echter, toen we bijna in Ayacucho waren hadden we 'paro', wat zoveel betekent als file. Aanvankelijk maakte mij dit niet ongerust maar toen zeiden ze dat de 'campesinos', dit zijn de 'boeren', de enige toegankelijke weg voor bussen hadden geblokkeerd. Dit omdat de Ayacuchaanse regering niets voor hen doet. De steward op de bus zei dat het enkele uren zou duren dus ik besliste om te wachten. Dit terwijl vele anderen te voet naar Ayacucho gingen, maar ik wist niet hoe ik moest lopen. Tot ik plots mijn naam hoorde, mensen van Mama Alice! Met zen vijven waren ze mij komen zoeken in alle bussen die in de file stonden. Ze vertelden mij dat de opstopping nog twee dagen kon duren en hadden een andere, onverharde weg genomen met de auto. Zo lief!! Na een heel gedoe om mijn bagage te krijgen vertrokken we naar de auto. De weg was bezaaid met stenen en bomen zodat er geen auto's door konden. Toen we met de auto wouden vertrekken wouden de boeren ons wederom niet doorlaten. Dit duurde twee uur. Nadien vertelden ze mij dat dit eigenlijk een heel gevaarlijke situatie was voor mij als buitenlander, omdat de boeren met stenen konden gooien naar mij. Ik werd wel beloond met een prachtige rit door de Andes en een prachtig uitzicht over Ayacucho. Rond 14uur kwam ik aan in het vrijwilligershuis (normaal zou dit rond 7uur 's ochtends zijn ofzo). Ik ben voorlopig de enige vrijwilliger bij Mama Alice en er verblijft momenteel iemand van Mama Alice in het huis. Ik heb een mega grote kamer en een prachtig uitzicht over Ayacucho!! Binnenkort gaan we wel verhuizen van huis omdat het wanneer het hard regent, binnenregent in het huis. De eerste avond heb ik veel geslapen. De dag erna ben ik Ayacucho gaan verkennen. Het is hier echt heel mooi. Helemaal anders dan Lima en heel veel kerken! 

Vandaag ben ik stilletjes aan begonnen met het werk. Ik zal meewerken in het team social bij Mama Alice en ook deelnemen aan het multidisciplinaire team. Hier worden moeilijkere casussen besproken met de verschillende disciplines binnen Mama Alice. 

Bovendien ben ik mijn Spaanse les gaan regelen! Mijn prof noemt Orlando en is een heel lieve man! Ik begin met 3x een anderhalf uur per week op dinsdag donderdag en vrijdag. De les is hier ook wel echt goedkoop, 5€ per uur en privéles!

Dit is het zowat, foto's zal ik er snel opzetten!

Saludosss!

Carola

P.S. toen ik dit bericht aan het schrijven was kwam er ineens een rat binnen! Welcome to Ayacucho :)

P.S. 2: het is hier best warm nu, maar de Ayacuchanen vinden het koud!!

De dierentuin en zo veel meer

Het is nog niet zolang geleden dat ik iets gepost heb, maar ik heb in tussentijd weer veel meegemaakt. Donderdagavond zijn we nog naar Barranco geweest, een wijk in Lima. Daar heb ik mijn eerste Peruaanse pisco gedronken met achtergrondmuziek van live muziekkanten. Dit gecombineerd met een prachtig uitzicht op de zee maakte mijn eerste avond zeer geslaagd!

Vrijdag heb ik uitgeslapen, nog altijd aan het bekomen van mijn jetlag. In de namiddag ben ik samen met Marjan naar Miraflores geweest. Dit is een rijkere buurt in Lima en dat was ook onmiddellijk te merken.  Hier lag onder andere een grote winkel, a la Inno met merken die ook in België te vinden zijn. Ideaal voor wanneer ik nog eens goed wil shoppen :). We bezochten hier Parque del Amor en het zeetje. Deze dag was het ook heel mooi weer! 's Avonds heb ik mijn eerste typisch Peruaans gerecht gegeten: Lomo saltado. Dit is een soort stoofvlees met gebakken tomaat en ajuinen en frietjes en rijst. Heel lekker! Ik ben niet zo een rijsteter maar de rijst hier heeft echt heel veel smaak! 

Op zaterdag was het tijd om terug in onze kinderschoenen te stappen. We gingen namelijk naar Parque de  las Leyendas. Dit is een dierentuin waar de verschillende streken van Peru zijn nagebouwd (de zee, de bergen, het oerwoud). Ook de zon vergezelde ons, al waren we hier niet op voorbereid, met als resultaat dat we 's avonds allemaal met een rode neus en gezicht rondliepen! Daarna hebben we in de hostal lekker gekookt en ben ik met Elien en Emeline naar Parque de Aguas geweest. Dit is een park met heel grote fonteinen, heel mooi!

Vandaag ten slotte zijn we naar Mistura geweest. Dit is een eetfestival in Lima. Je kan hier verschillende specialiteiten van Peru proeven en ook van de rest van de wereld. In het begin was het wel even spannend want er werd gezegd dat het festival was uitverkocht. De politie ter plekke raadde ons dan maar aan om de kaarten op de zwarte markt te kopen. Dit leek een geslaagd plan want de mensen stormden op ons af en bleven ons volgen om kaartjes te verkopen! In Mistura heb ik voor het eerste ceviche gegeten. Dit is rauwe vis met ajuin en limoensap. Heel lekker! Jammer genoeg ben ik doordat ik veel door mekaar heb gegeten beetje ziek geworden en ben ik naar huis gegaan. Jammer want deze avond kwam de grote chef van 'El  Bulli' een speech geven. Maar Marjan zal wel in geuren en kleuren uitleggen wat hij te vertellen had :). Uit deze dag kan ik wel besluiten dat Peru veeeeeeeeel lekkers te bieden heeft!

Morgenavond vertrek ik naar Ayacucho. Eindelijk! Lima is wel leuk en zeker met dit mooie weer maar ik verlang ernaar om een eigen kamertje te hebben en mijn koffers eindelijk uit te laden! En dan kan ik eindelijk de Andes zien!

Tot snel!

Besos

Carola

Mijn reis en de eerste dag in Lima

Sinds 23u lokale tijd (06u in Belgica) ben ik in Lima! Dat werd tijd na een lange reis. Mijn vliegtuig in Zaventem had een uur vertraging omdat er iets scheelde met een van de motoren, toch had ik nog genoeg tijd om mijn volgende vlucht in Atlanta te halen! De vlucht naar Atlanta was zalig, ik had twee zetels voor mij alleen dus kon  relax liggen. De vlucht van Atlanta naar Lima daarentegen viel een beetje tegen; een vol vliegtuig, hetzelfde eten als op de eerste vlucht (amerikaans en vettig) en een defect TVscherm. Dit werd enigszins gecompenseerd door het lieve Peruaanse vrouwtje dat langs mij zat. Zij woonde al 11 jaar in Tokio en ging nu haar kinderen bezoeken in Lima. Ze nodigde mij dan maar ineens uit om zondag bij haar thuis te komen eten!!

Na in het totaal 17 uur vliegen was ik toch blij toen ik de felgele lichtjes van Lima zag. We waren zelfs een half uur te vroeg! Bij de douane kreeg ik een visum voor zes maanden in Peru te verblijven. Daarna moet ik naar het buitenland om mijn visum te verlengen, een ideaal excuus voor een reisje :). Met mijn visum in de hand ging ik op mijn bagage oppikken die zeer lang op zich liet wachten!! Daarna moest ik door de laatste controle. Hier moet je op een knopje duwen, als het lichtje groen brandt mag je gewoon doorlopen, bij rood wordt je bagage onderzocht. Gelukkig had ik groen licht en kon ik doorlopen naar de hal waar een groooooooooote bende taxichauffeurs met naamkaartjes staan ofwel naar u toe komen om een taxirit te verkopen. Ik had een taxi besteld dus ik was die van mij aan het zoeken, maar ik zag nergens mijn naam staan!! Een beetje in paniek begon ik rond te wandelen met mijn bagage tot ik ineens een meneer zag met 'guesthouse casa marfil' op een plakaatje. Dit is de hostal waar ik voor een aantal dagen verblijf. Wat was ik blij!!! De rit van de luchthaven naar Casa Marfil duurde een twintigtal minuutjes maar in die minuten heb ik meer gezien dan ik in België op een jaar zie! Straathonden die op een vierbaansweg gewoon wandelen, een taxichauffeur die tegen een muur rijdt, mensen die gewoon op het midden van de straat van de bus afstappen, bussen die door het rood rijden, ... . Mijn taxichauffeur daarentegen reed heel op zijn gemak en was mij heel de verkeerssituatie in Lima aan het uitleggen... al verstond ik hier niet veel van... hij sprak vaak woorden maar half uit, maar ik deed maar alsof ik alles verstond en zei vaak 'sisisi'... :D.

Aangekomen bij Casa Marfil hing er op de voordeur 'Bienvenida Carola', made by Marjan herself!! Zo lief :D. Ik was superblij toen ik in mijn bedje (samen op de kamer met marjan btw!) en om nog fijn te kunnen bijkletsen!!

Deze morgen om 7u was ik al klaarwakker. Jetlag waarschijnlijk, toch ben ik moe maar ik kan niet slapen. Het is hier ook echt koud 's nachts. Ik heb de indruk dat het hierbinnen zelfs kouder is als buiten! Na mij gedoucht te hebben en met mijn mama een poging tot skype te doen ben ik op mijn eentje Pueblo Libre gaan verkennen aangezien de andere meisjes allemaal op stage zijn. Wat een avontuur!! Als eerste ging ik mijn ticket naar Ayacucho boeken, maar in het reisbureau werkte VISA niet. Dus ik ging naar bancontact om geld af te halen, ik dacht dat ik 200 soles had afgehaald maar dat waren 200 dollars en ik wist het niet!! Maar goed kunt ge hier praktisch overal betalen met dollars dus zal ik die wel kwijt geraken. Maandag vertrek ik dus om 21u naar Ayacucho met de nachtbus. Ik heb een zetel genomen die ge helemaal plat kunt leggen zodat ik hopelijk goed kan slapen!

Na dit avontuur ben ik terug naar de hostal geweest omdat ik niet met zoveel geld op straat wou lopen. Daarna ben ik op zoek gegaan naar Starbucks, maar een beetje verloren gelopen. Zo heb ik wel veeeel gezien van Pueblo Libre en al veel geleerd! Zoals: een zebrapad betekent: wacht tot alle auto's weg zijn en loop dan zo snel mogelijk over. Uiteindelijk heb ik de Starbucks gevonden en lekker genoten van een warme choco!

De laatste bestemming tot nu toe was de supermarkt. Die is hier echt heel groot maar niet altijd efficiënt denk ik. Zo zijn de diepvriezers hier open en verpakt de verkoopster elk artikel praktisch in een apart zakje. Ge kunt hier wel zo goed als alles kopen en dat is wel leuk! De supermarkt is iets goedkoper dan bij ons maar ik denk dat het voor veel Peruanen toch wel duur is. In de supermarkt werd ik ook wel weer geconfronteerd met het feit dat mijn Spaans niet zo schitterend is. Toch hebben al een aantal mensen mij hier gezegd dat ik goed Spaans praat, maar in bepaalde situaties is het moeilijk om u te behelpen.

Het is wel even een shock om hier te zijn. Het is hier echt helemaal anders dan bij ons. Superdruk en ge hoort de ganse tijd getoeter van de auto's en busjes, maar dit zal wel wennen na een tijd. Het is tenslotte ook een hoofdstad! Vandaag ga ik nog een beetje rusten en deze avond waarschijnlijk met Marjan naar Barranco, dat is een andere wijk hier in Lima. Voor de rest van de week heeft Marjan ook al goed volgepland: naar de dierentuin, een eetfestijn met grote sterrenchefs over heel de wereld, bezoekje aan 't zeetje, ... .

Dit was het tot nu toe!

Tot snel!

Besos

Carola