Terug aan het werk kreeg ik voor drie weken een nieuwe, Belgische, huisgenote Eva. Zij kwam naar Ayacucho om onderzoek te doen in verband met haar thesisonderwerp over het terrorisme. Samen hebben we de stad verkend, zijn we naar Huanta geweest, hebben we leuke Belgische series gekeken. Kortom, het was gezellig.
Twee weekenden geleden zijn we met een grote groep naar Vilcashuaman geweest. Dit is een ‘stadje’ op 4 uur rijden van Ayacucho. Hiervoor moesten we om 6uur de bus nemen. Onderweg stopten we bij het ouderlijk huis van twee meisjes die met ons meegingen. Het was een huis op de boerenbuiten. Héél primitief. We kregen hier ontbijt: VERSE melk met héél veel suiker (heb stiekem de helft aan Maarten gegeven veel te zoet!) en daarna patatjes met zelfgemaakte kaas. Heel lekker en ook heel fijn dat deze mensen dat voor ons deden, want zij hebben zelf amper iets en proberen dan nog zo gastvrij mogelijk te doen voor al die buitenlanders! Daarna ging onze tocht verder. Aangekomen in Vilcashuaman was het toch maar frisjes! In Vilcashuaman zijn er ruines van de inca’s te bezichtigen. Zo is bijvoorbeeld de kerk gebouwd op een oude tempel, niet echt logisch maarja, voor de rest nog een aantal speciale stenen, maar vooral een heel mooi uitzicht! Na alle ruines gezien te hebben gingen we eten, al was dit niet zo een gemakkelijke opgave omdat de meeste restaurants niet zo een uitgebreide kaart hadden en niet iedereen wou schaap eten... Uiteindelijk hebben we een lekker kippetje gevonden! Daarna wouden we de bus naar Vischongo nemen omdat in Vilcashuaman eigenlijk niet veel extra te doen was. Vischongo ligt op een uurtje (terug richting Ayacucho) van Vilcashuaman. Na een aantal uren gewacht te hebben op een busje kwamen we uiteindelijk aan in Vischongo. Hier hebben we na een beetje zoeken een hostaltje gevonden en daarna gingen we op zoek naar eten. Hier was het zowaar nog moeilijker omdat het een zaterdag was en al redelijk laat kortom: alle restaurants waren gesloten. Dan hebben we besloten om chaplas (typisch ayacuchaans brood) met tomaat en kaas en eitje te kopen en in de hostal op te eten. De bazin had ons de eitjes lekker gebakken met een lekkere tas nescafekoffie!!! Vooral het jongentje van 7 jaar wat bij de vrouw woonde was heel grappig maar het was ook heel schreinend. Op mijn vraag wat hij later wou worden antwoordde hij: ik wil politie worden zodat ik alle terroristen kan vermoorden. Hier zag ik voor het eerst dat het terrorisme in Ayacucho en omstreken nog altijd veel wonden heeft laten liggen. Kinderen (die het terrorisme niet hebben meegemaakt) worden nog altijd opgevoed door erg gekwetste familieleden en weten heel goed wat er vroeger gebeurd is.
’s Avonds hebben we nog gezellig spelletjes gespeeld om daarna te gaan slapen. Op dat moment begon ik me totaal niet goed te voelen. De ochtend daarop zouden we naar een lagune gaan wandelen, maar dit heb ik geskipped aangezien ik veel te ziek was. Ben eerder naar Ayacucho teruggekeerd waar ik al snel beter was (waarschijnlijk schokske van de hoogte gekregen). Die avond werd de nieuwe winkel van Mama Alice geopend in Plaza More, dit is een nieuw supersjiek eet- en winkelcomplex in Ayacucho. Hier hadden we de afgelopen week keihard voor gewerkt: hartjes geknipt, gevuld, genaaid, ... de ganse dag door! Voor de opening had ik lekkere pannekoekjes gebakken!!
De volgende week was een korte week aangezien het semana santa was moesten we maar tot en met woensdag werken. Samen met mijn collegas van chat en call heb ik nog gewerkt aan de teksten voor de website die deze vrijdag af moeten zijn en heb ik nog teksten voor het jaarverslag van Mama Alice vertaald.
Op woensdag maakten we met mama alice een tapijt voor semana santa. In semana santa verandert Ayacucho helemaal: superveel toeristen, veel gevaar, hogere prijzen, ... . Er wordt elke dag een dag uit het leven van Jezus voor zijn dood voorgesteld door processies. Het is dus een katholiek feest, maar tegenlijk is het ook een excuus voor de Peruanen om veel te drinken! Het tapijt wordt gemaakt voordat de processie begint, daarna wordt het (na een halve dag werk) in 1 minuut kapotgewandeld. Na het maken van het tapijt en het te hebben zien omvergewandeld (wat ik toch wel jammer vond) ben ik nog met een aantal collega’s iets gaan drinken om daarna te gaan slapen want we waren allemaal stikop!
Donderdagavond begon het weekend en dit hebben we ingezet met een avondje karaoke! Wel een beetje grappig want er waren maar twee pagina’s met Engelse muziek en dan ook nog 2 cd’s van the beatles of the police, veel keuze hadden we dan ook niet, maar onze peruaanse vrienden hebben zich laten gaan (en wij ook)!
Vrijdag was een rustigere dag en heb ik niet zo veel gedaan. Op zaterdagochtend werd er een stierenren gedaan. Dit wouden we dus absoluut niet missen! We hadden afgesproken met een aantal mensen aan de startplaats. Op deze ochtend liep heel Ayacucho vol met mensen met rode sjaaltjes om voor de stieren te lopen! Ook staan ze al van 9 uur of eerder bier te verkopen, terwijl op stille zaterdag het zogezegd verboden is om op de plaza en twee cuadras daar rond bier te verkopen of te consumeren, die Peruanen! J Ok terug bij de stierenren. Gespannen wachtten we af, want we hadden niemand bij ons die het al ooit gezien had dus het was ook moeilijk in te schatten waar we het beste konden gaan staan (dranghekken ofzo kennen ze in Ayacucho niet). Ineens riep de omroeper: de eerste stier wordt losgelaten, de mensen die bij het brugje staan heel goed oppassen! Wij stonden dus bij dat brugje, maar eer dat de omroeper was uitgepraat begonnen alle mensen al te lopen en wij dus ook, we hadden geen andere keuze, we werden gewoon geplet! De stieren op zich zijn echt niet gevaarlijk maar de mensen wel, zo werd ik tegen een muurtje van een halve meter langs een rivier die drie meter dieper ligt geduwd, echt aangenaam was dat niet! Ook de eetkraampjes die stonden opgesteld werden gewoon omvergegooid! Na de eerste stier dacht ik dat het wel effe rustig zou zijn, maar voor fatsoenlijk uitgerust te zijn kwam al de tweede stier, en te weten dat er nog 38 stieren zouden volgen (dit wisten we op voorhand natuurlijk niet). Tussen twee stieren door zijn we supersnel kunnen weglopen om toch wat meer op ons gemak te zijn. Onderweg had ik door dat mijn gsm en mijn camera gestolen waren, niet zo een leuke ontdekking natuurlijk! Maarja, dit was voorspelbaar bij zo een grote mensenmassa! Daarna gingen we bij Maarten zijn baas Mondongo eten, dit is een typisch Ayacuchaans, zondags gerecht en is soep met mais etc in, helemaal niet lekker! Op de televisie bij zijn thuis konden we de stierenren nog volgen en blijkbaar waren al de stieren als ze aankwamen op de plaza helemaal uitgeput, dus eigenlijk stonden wij op het gevaarlijkste punt. Maar ik ben blij dat we het hebben meegemaakt! Wel heel zielig voor de stieren want ze worden blijkbaar zatgevoerd eer dat ze losgelaten worden, daarna worden ze gevangen om de dag erna opgegeten te worden. ’s Avonds (of eerder gezegd ‘snachts) gingen we dansen in de maxx’o om daarna naar de laatste processie te gaan kijken (die om 5 uur ’s morgens werd gehouden). We konden fijn zitten op het dak van de viavia dus hadden een ideaal zicht, dit gecombineerd met de zonsopgang maakte het heel speciaal! Ook mooi vuurwerk kon natuurlijk niet ontbreken! Daarna lekker gaan slapen en zondag uitgerust om ’s avonds afscheid te nemen van Eva die al terug naar Lima ging L of hoe de tijd heeeeeeeeel snel gaat in Ayacucho!
Op maandag kwam een collega naar mij toe met goed nieuws, dat er boeven waren opgepakt die camera’s en gsm’s gepikt hadden. Ik dus naar de politie om te gaan zien, zij stuurden mij naar een andere instantie, waarna deze instantie mij weer naar een andere instantie stuurde die de dag erna pas open was (= Ayacuchaanse efficientie J). De dag erna ging ik dus kijken of mijn gsm er bij lag maar hij was er niet bij L jammer genoeg!
Voor de rest loopt op het werk alles zijn gangetje! Het is wel redelijk druk om alle teksten van de website af te krijgen maar dit is leuk! Ik hou van drukke dagen!
Dikke kus
Carola
Tot schrijfs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten