Bij mijn aankomst in Peru kreeg ik een visum voor zes maanden, dat wil zeggen dat ik na zes maanden naar het buitenland moest om mijn visum te verlengen. Aangezien ik al bijna zes maanden in Peru was, moest ik begin maart dus naar het buitenland. Een kort verslagje van de reis.
In lima nam ik een bus van 29 uur naar Bolivia. De reis op zich viel al bij al wel mee en was soms heel mooi. Aangekomen in La Paz werd ik onmiddellijk weer verwelkomd met een opstand. (toen ik aankwam in Ayacucho ook!) en moest de bus een andere route nemen. De opstand was er blijkbaar omdat de inwoners van La Paz kwaad zijn omdat er veel Peruanen naar La Paz verhuizen en er daardoor meer criminaliteit is. Wat er van waar is weet ik niet! Maar dus kwam ik later dan verwacht aan in La Paz, wat me niet zo een leuke stad leek, en heb onmiddellijk een hostal gezocht, gegeten en gaan slapen. De dag erna de stad een beetje verkend en bijna beroofd geweest! Maar gelukkig had ik snel door dat er iets niet pluis was! ’s Avonds vertrok ik naar Uyuni. De bussen in Bolivia zijn wel niet zo luxueus als in Peru, de zetels kunnen amper plat, geen deken, veel sjoekesjoek J. Daarenboven was een deel van de weg naar Uyuni nog niet aangelegd en moesten we soms spannend langs afgronden in de modder rijden, maar ben uiteindelijk toch veilig aangekomen in Uyuni! Uyuni is een stadje in de woestijn van Bolivia en op zich valt er niet veel te beleven, vooral toerisme. Die dag heb ik een 3-daagse tour geregeld om naar salar de uyuni te gaan en nog andere mooie dingen te bezichtigen.
De dag erna vertrok ik met vijf andere meisjes en onze gids, Eloi, naar de salar de Uyuni. De salar de Uyuni is de grootste zoutvlakte van heel de wereld en is helemaal wit! Jammer genoeg was een groot deel van de salar afgesloten omdat het heel hard had geregend en het te onveilig was, dus een groot deel van de eerste dag werd hierdoor afgeschaft. We hebben hierdoor onze pret niet laten bederven want het eerste stuk van de salar was nog opengesteld en doordat er een laagje water lag kon je geen onderscheid maken tussen de hemel en de salar en dat gaf prachtige uitzichten! Ineens vroeg de gids zelfs: waar willen jullie eten? In het hotel of in de salar zelf? Dat was snel beslist! In de salar natuurlijk, de bijzonderste lunch die ik ooit heb gehad! Daarna reden we langs een nietzo spectaculaire weg naar ons hostal. Het spectaculairste was Een heel primitief hostal met niet veel comfort, maar ik heb het overleefd!
’s Morgens vroeg moesten we om half 7 vertrekken. Deze dag gingen we lagunes bekijken, flamingos spotten, en racen door de bergen en de woestijn met de jeep! Echt zalig, vooral met zo een prachtige uitzichten. Onvoorstelbaar hoe mooi de natuur soms kan zijn! Wederom stopte de gids in the middle of nowhere om lekker te lunchen, echt zalig! ’s Avonds verbleven we in een hostal in the middle of nowhere. We werden getrakteerd op lasagna en lekkere wijn en gingen vroeg slapen want de dag erna moesten we er om half 5 uit!
In het pikkedonker werden we gewekt. De volle maan verlichte onze hostal. We gingen vandaag naar geisers kijken en naar thermale baden. Onderweg zagen we nog enkele lagunes en flamingos. Tenslotte zette de gids mij af aan de grens met Chili, de andere chicas zouden terug naar Uyuni gaan. Het deed wel een beetje raar om ineens afscheid te moeten nemen van de supergrappigecute gids en de chicas, maar was ook blij om een nieuw land te zien! Na een dikke knuffel van de gids en de chicas stond ik daar alleen, aan de grens. Een uur moest ik wachten eer een busje mij kwam oppikken om een uur later in San Pedro de Atacama in Chili aan te komen. Atacama zou de droogste woestijn van de wereld zijn! Daar heb ik samen met een aantal andere medereizigers een supertof hostal gevonden en leuke hollanders leren kennen. Dezelfde dag nog ben ik naar Vale de la Luna gegaan en nog andere plaatsen, maar het kon toch niet tippen aan de mooie uitzichten van mijn drie-daagse! ’s Avonds gingen we bij Vale de la Luna nog kijken naar de zonsondergang, maar we werden getrakteerd op veel bliksemflitsen en een grote zandstorm. Ook weer eens iets anders :).
De dag erna zouden we normaal naar de planeten en sterren gaan kijken. De woestijn in Chili zou een van de beste plaatsen zijn om planeten en sterren te spotten, maar doordat het slecht weer was (regen, en dat in de droogste woestijn van de wereld?) is dit niet doorgegaan en hebben we besloten om een andere tour te doen. We zijn opnieuw naar geisers geweest, maar dit waren andere dan in Chili. We werden eerst getrakteerd op een prachtig besneeuwd (!) landschap om daarna aan te komen bij de geisers. Echt spektakulair! Daarna konden we weer in thermale baden gaan om vervolgens naar ons hostal te gaan. Daar nog lekker gegeten om ’s avonds bus naar Arica te nemen. Dit kuststadje ligt bij de grens met Tacna. Hier heb ik niet veel gedaan omdat Chili vooral heel duur is. Bovendien is het verschil tussen Peru, Bolivia en Chili echt imens. Terwijl Chili juist een Europees land is, is in Bolivia de armoede het hardst te merken. Waar het in Peru alweer in het midden ‘lijkt’ te liggen maar de verschillen tussen rijk en arm veel groter lijken en waarschijnlijk ook zijn.
Daarna naar Tacna in Peru om van Tacna met een superdeluxe bus (lees zetel waar ge een bed van kunt maken en een eigen teeveetje) naar Lima te gaan en terug in Ayacucho te zijn. Home sweet home!! Nu zal ik nog tot eind juni meehelpen in het nieuwe project van Mama Alice, ik ben er helemaal klaar voor!
Buiten alle leuke dingen die ik hier meemaak mis ik jullie ook allemaal heel hard! En wil vooral via deze weg mijn zus Silvia veel succes wensen met haar buitenlands avontuur in Andalusie! We zien ons in augustus op Spaanse bodem! :)
