Vandaag kwam ik tot de ontdekking dat ik precies veel dingen vergeet en besefte ik dat ik daardoor toch wel meer op mijn blog moet schrijven want een dagboek hou ik ook niet bij. En sommige ervaringen wil ik echt nooit vergeten! Dus hierbij nieuwe poging J.
Na een iets wat moeilijke periode voel ik mij terug goed in Ayacucho. Het afscheid nemen van Marjan, en daarna van mijn mama en zus, en de geboorte van mijn nichtje woog toch zwaarder dan ik zelf besefte. Daartegenover gaf het werk mij ook geen 100% voldoening en heb ik even overwogen om eerder naar huis te gaan. Gelukkig is dit gevoel langzaam aan terug weggegaan en bovendien werk ik nu in het nieuwe project van Mama Alice, Chat & Call, waarvoor we in oktober aan een wedstrijd hebben meegedaan. En dit geeft mij toch meer voldoening en heb het gevoel dat ik hier meer kan betekenen! Dus ik heb terug energie om aan de tweede helft van mijn avontuur te beginnen! Ja, al de tweede helft, binnen zes maanden sta ik terug met voeten op Belgische bodem! Time flies!
Vorige week zijn we met een aantal collegas van educacion naar de begrafenis van een oom van een collega geweest. Dit was wel een speciale ervaring want we moesten bijvoorbeeld helemaal te voet van de kerk naar het kerkhof, en dat is best ver. Dit gaat gepaard met veel getrommel en getrompetter in een lange stoet. Eenmaal op het kerkhof wordt er daar ook nog afscheid genomen. Er werd nog gezongen, door een aantal mensen mooie woorden gezegd en de kist werd in het ‘hokje’ geduwd. Wel een emotionele ervaring en intiemer dan bij ons. Want iedereen blijft op het kerkhof tot dat de kist helemaal opgeborgen is.
Daarna was er ook de opening van de wasserette bij Mama Alice. Hier werken een aantal mama’s en de jongens van de opvang van Mama Alice. Aurelie en ik hadden beloofd aan Yrene om haar te helpen, aangezien de wasserette onder het vrijwilligershuis ligt. Dus hebben we pannekoekjes gebakken, popcorn gemaakt, tequeños (typische peruaanse tapas) en cake! Het was een korte maar krachtige opening en hoop dat de wasserette een groot succes wordt!
Dit weekend ben ik bovendien naar Lima gegaan om mijn papa op te gaan wachten op de luchthaven, maar helaas, doordat zijn paspoort niet lang genoeg geldig was (en dus niet naar op tijd aankwam) en ik mijn busticket niet kon verzetten heb ik hem nog altijd niet gezien! Ik heb dit niet aan mijn hart laten komen en zalig genoten van het hete Lima aan het strand! Waarschijnlijk komen ze eind februari mij bezoeken in Ayacucho. Ik kijk er al naar uit!
Ondertussen zijn we bij Mama Alice druk bezig met de voorbereidingen voor carnaval. Dit wil zeggen: veel zingen en proberen te dansen. Want zaterdag doen we mee met het hele team en een 100-tal jongeren. Ik ben benieuwd hoe dat zal lopen!! (op zijn Peruaans wss).
Zo, dit was een korte update van de belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen weken !!
Dikke kus, Carola
Wistjetrouwensdat: in Peru Valentijn niet alleen is voor de verliefde koppeltjes, maar ook voor vrienden! Ik vind dat ze dat in Belgie ook moeten invoeren! Of anders zal ik het invoeren!
Wistjemeerdat: toen ik deze blog aan het afsluiten was kwam Aurelie al zingend binnen: lang leve Adele!!
